«حسنَیْن هیکل» روزنامهنگار معروف مصری در کتاب «میان مطبوعات و سیاست» از شخصیتی ماندگار با نام «کامل الشناوی» در تاریخ سیاسی این کشور یاد می‌کند که به تعبیر وی با قلم خود ناموس طبیعت را واژگون، روز را خواب و شب را بیدار می‌ساخت. معروف است که این قصیده سرای معروف مصری تنها مدتی پیش از انقلاب ژوئیه جمال عبدالناصر و واژگونی حکومت پادشاهی ملک فاروق، قصیده‌ای سروده بود با مطلع «أنتَ فى صَمتکَ مُرغَم.. »- (تو در سکوت خود مجبور هستی) و درست پس از پیروزی انقلاب وی این مطلع را با عبارت «کُنتَ» اصلاح می‌کند. «کُنتَ فی صَمْتِکَ مُرْغَم..» (تو در سکوت خود مجبور بودی) و این قصیده را «سرود آزادی» می‌نامد.
بعدها سرود آزادی با اجرای «محمد عبدالوهاب» موسیقی‌دان برجسته مصری از 1952 تا 1960 سرود ملی مصر و جمهوری متحده عربی می‌شود. امروز هم رادیوی صوت العرب قاهره در در ابتدای بخش خبری سراسری خود قسمتی از آن را به عنوان آرم خبری خود انتخاب کرده و استفاده می‌کند.
و البته جالب‌تر آن است که پخش این موسیقی در حال حاضر در تلویزیون مصر ممنوع اعلام شده است! بسیاری امروز این اتفاق را بازتاب دوباره قصیده جناب الشناوی در باب اوضاع بحرانی مصر پس از گذشت سال‌ها می‌دانند.
کُنتَ فى صَمتِکَ مُرغَمْ.. کنتَ فى صَبْرِکَ مُکْرَهْ..
فَتَکَلّمْ و تَأَلَّمْ ... و تَعَلَّمْ کَیفَ تُکْرَهْ..
عَرْضَکَ الغالى عَلىَ الظالمِ هان.. ومَضیَ العارُ اِلَیکَ واِلیکْ.. (ادامه شعر)
مصر کشوری در اسارت و مردمی که در سکوتی اجبارانه غوطه ورند.. و انقلاب افسران آزاد به پیروزی می‌رسد و شاه می‌رود و شاید دوباره شاهانه تر از شاه حاکم شده و همه چیز آن گونه که بوده تکرار شود..
هرچند این سرود را امروز تنها پدران پیر هم‌عصر آن به یاد دارند، اما بی‌شک چه کسی است که آن را نخواند و نشوند و ناخودآگاه مصر امروز را به یاد نیاورد و آن را زبان حال مردم این سرزمین نداند و سرود امروز را فریاد نزند که: «بلادی .. بلادی لک حبی و فؤادی..»
