.jpg)
امروز برای چندمین روزه که تحریریه پخش اخبار سیما میزبان چند تا از مهمونانیه که از مصر وارد ایران شدند. از قضا برنامه گفتگوی ویژه خبری هم از این فرصت استفاده می کنه تا شاید صدا و سیما هم مثل خیلی از نهادها در ایران سهمی در بیداری اسلامی ایفا کرده باشه. تقریبا ساعت 10 شب بود که چشمم به چهره آقای «احمد السیوفی» به اصطلاح روزنامه نگار مصری افتاد که به اتاق رژی استودیوی گفتگوی ویژه خبری نزدیک می شد. ماجرای آقای سیوفی و دیگر میهمانان دعوت شده به ایران هم داستانیه برای خودش..!!
خوب، سئوالات کلیشه ای رسانه های ایرانی هم کاملا قابل پیش بینی بود. اما نکته ای که می خوام بهش اشاره کنم اینه که صدا وسیمای جمهوری اسلامی با همه ادعایی که در پوشش رخدادهای بیداری اسلامی در منطقه داره، واقعا چه سهمی در این ماجرا داشته. آیا واقعا سرمایه و نیرویی که داره خرج این ماجرا میشه با ادعاها می خونه؟ واقعا مخاطب ایرانی چه قدر خودش رو در تکاپوی جنبش های مردمی منطقه سهیم می دونه. واقعا به شعور مخاطب ایرانی چه قدر بها داده می شه. بعدِ گذشتِ این همه مدت از جنبش‌های اعتراضی در کشورهای عربی هنوز معلوم نیست چرا تا حالا یک خبرنگار مستقر در لیبی نباید رخدادها رو از این کشور برای ایرانی ها گزارش کنه. هنوز که هنوزه مخاطب ایرانی از رخدادهای این کشور آفریقایی سردرگم و گیجه. نمی دونم اگه از مردم بپرسی لیبی کدوم قسمت قاره آفریقاست و یا طرابلس کجای این کشور قرار داره چند درصدشون بتونند یه اشاره کوچک هم که شده به پاسخ داشته باشند. نمی دونم تا حالا چند بار یه ارتباط مستقیم، حتی تلفنی با خبرنگار مستقر در مصر داشتیم. اصلا موندم این خبرنگار صدا و سیما در قاهره با اون اهمیت بالایی که مصر داره...؟ از همه جالبتر اوضاع پوشش خبری صدا و سیمایِ ..حرفه ای ما در تونس هست که علی رغم تمامی ادعاها در حمایت از جنبش های اسلامی و جریان های اسلامگرا نمی دونم چه اتفاقی می افته که حتی یک مصاحبه تفصیلی هم با آقای راشد الغنوشی یا هر کدام از رهبران این کشور گرفته نمی شه.
به جرأت می شه گفت که اگر مخاطب ایرانی، یه نصفه و نیمه هم عربی می دونست دیگه هیچ نیازی به اخبار صدا و سیما نداشت. با یه نگاه ساده به شبکه هایی مثل الجزیره قطر و .. و البته شبکه العالم ایران که برای مخاطب عربیه- میشه همه ماجرا رو هضم کرد. باور کردنش مشکله اما شبکه المنار لبنان با همون چند بخش کوتاه خبری هم که داره به راحتی می تونه مخاطب ایرانی رو از دانستن اوضاع فاجعه بار بحرین بی نیاز کنه.
